Pełna humoru, interakcji z widzem sztuka, która w przystępnej dla dzieci formie pokazuje piękno oraz kunszt odrodzonego teatru renesansowego. Spektakl poprzez wykorzystanie teatru tańca, kuglarstwa, gimnastyki artystycznej, barwnych kostiumów oraz improwizowanej muzyki klasycznej wciąga widza w krainę Ziombelków, przeuroczych, kochających istot. Poznaj ich perypetie i odnajdź swojego Ziombelka.
Ziombelki to przeurocze, kochające istoty. Wśród Ziombelków występuje między innymi Ziomelek Bąbelek, pełna piękna i harmonii, uwielbia podziwiać otaczający ją świat i się nim zachwycać. To ona w dalszej części spektaklu zachwyci się Ziembelkiem Longerkiem. Ziombelek Cyberobelek, mały zgredek, którego ciężko oderwać od ekranu telefonu i Internetu, robi piękne zdjęcia, ale nie potrafi swojego talentu odpowiednio wykorzystać, ani czerpać z niego radości – ostatecznie jednak pomagają mu w tym inne Ziombelki. Ziombelek Longerek, bardzo wysoki (postać na szczudłach) bardzo pragnie mieć przyjaciela, ale jest za duży i zbyt szalony, na szczęście Ziombelki pokazują mu, że każdy może znaleźć swojego przyjaciela. Ziąbelek Wstążelek- Ziombelek bardzo pracowity, mistrz władania wstążką (gimnastyka artystyczna), pokazuje innym Ziombelkom jak wspaniale jest się rozwijać i cierpliwie stawiać kolejne kroki. Ziombelek Misiobelek, bardzo pilny obserwator mistrza, młodziutki, trochę krnąbrny Ziombelek, któremu na początku brakuje pokory, a chciałby od razu być tak dobry jak Wstążelek. Z czasem, po uroczych i zabawnych próbach władania wstążką (bardziej wyplątywania się z niej) uczy się, że wszystko może zdobyć, ale tylko swoją pracowitością, cierpliwością i radością tworzenia. Ziembelek Chustelek z kolei pięknie włada chustą. To on pokaże Ziembelkowi Cyberobelkowi, że może czerpać radość z czegoś innego, niż patrzenie się w monitor telefonu, przez który widzi wszędzie dziwne ciapki, którym nie może zrobić zdjęcia.
Spektakl jest pełen ekspresji, humorystycznych min i gestów. Oparty jest na tańcu, dialogach, śpiewie i akrobacjach. Muzykę tworzą skrzypce, pianino, gitara indyjska oraz wibrafon. Muzyka cudownie współgra z tym, co dzieje się na scenie, czym jeszcze bardziej wciąga widza w roztańczony świat Ziembelków. Przykuwa uwagę scena, gdzie Longerek tańczy na szczudłach w duecie z Bąbelkiem tańczącym na dole, piękny jazzowy duet, tym ciekawszy, że jedna z tancerek z absolutną swobodą wykonuje go na szczudłach. Ziombelek Wstążelek zgrabnie wywija wstążką wykonując liczne akrobacje, a Misiobelek stara się pokracznie i zabawnie go naśladować, irytując się, że to mu od razu nie wychodzi. Cyberobelek biega po całej scenie próbując złapać ciapki, które widzi przed oczami denerwując się, że nie widać ich na zdjęciach – tutaj na przykład interakcją z dziećmi jest pokazanie im przez Cyberobelka swojego zdjęcia z prze śmieszną miną pytając, czy dzieci widzą tam jakieś ciapki. To tylko niektóre z zabawnych momentów. Na koniec Ziembelki pomagają dzieciom włączyć się do wystukiwania rytmu, w którego melodie skandują o tym, że trzeba zrobić pierwszy krok, a potem cierpliwie, krok po kroku sięgać swoich marzeń.
Spektakl wciągnie i bawi dzieci oraz będzie ciekawym widowiskiem dla dorosłych.
